Rozdział 29

Przebudziłam się, słysząc głośne rozmowy i śmiechy. Przetarłam twarz dłońmi, siadając na łóżku. Gdy tylko rozejrzałam się po pomieszczeniu w którym spałam, zobaczyłam, że znajduje się w pokoju Louisa, a na zewnątrz jest już ciemno. Niczym poparzona wyskoczyłam w łóżka i szybko zgarniając koszulkę Louisa, wyszłam z pokoju. Przerzuciłam materiał przez głowę, kierując się do salonu, skąd były słyszalne rozmowy znajomych. Byłam zła na Tomlinsona, że mnie nie obudził. Dobrze wiedział jacy są moi rodzice i jak bardzo się zdenerwują, gdy nie wrócę na noc. Stanęłam w salonie, naciągając lekko koszulkę, aby zasłoniła mój tyłek. Przewidywałam, że będą tu tylko współlokatorzy Louisa, a zamiast tego zobaczyłam Willa i Alexa siedzących na jednej kanapie i pijących piwo. Na drugiej siedział samotnie Jack, a na trzeciej Louis. Obok niego leżała wspaniała Vicky, której głowa spoczywała na nogach szatyna. Zacisnęłam usta w wąską linie na ten widok. Czy ta dziewczyna nie wie, że ten chłopak jest już zajęty? Odchrząknęłam, przerywając rozmowę wszystkich. Podeszłam bliżej, patrząc na Louisa.
- Dlaczego mnie nie obudziłeś? - zapytała na start, nie witając się z nikim. To chyba nie było dziwne, ze względu na to jak bardzo byłam poirytowana
- Kochanie, spokojnie - zaśmiał się - Dzwoniłem do twojej mamy więc wie, że tu jesteś i nie ma nic przeciwko. - wzruszył ramionami
Uniosłam brwi, zdziwiona tym co powiedział chłopak. Jak to możliwe, że ona nie ma nic przeciwko? Coraz bardziej kocham tą kobietę. Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć, poczułam jak ktoś łapie mnie za rękę i ciągnie do tyłu. Po sekundzie wylądowałam na kolanach szeroko uśmiechającego się Jacka. Speszona od razu chciałam się podnieść, ale przypomniało mi się to co właśnie robią Louis i Vicky. Niech Tomlinson też poczuje zazdrość.
- Cześć - uśmiechnęłam się do chłopaka, na co jego usta wygięły się w jeszcze większym uśmiechu. On naprawdę był cholernie słodki i gdyby nie to, że mam chłopaka to nie pogardziłabym Jackiem.
- Jak się spało mała? - zapytał, oplatając mnie rękoma w pasie
Oparłam się o jego tors, spoglądając na Willa, który patrzył na mnie z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Zlustrował całe moje ciało wzrokiem, po czym po raz kolejny zaczął intensywnie wpatrywać się w moje oczy. Kiwnęłam mu głową na przywitanie, po czym speszona odwróciłam wzrok nie wiedząc o co chodzi. Vicky zaczęła prowadzić z nim rozmowę na co odetchnęłam z ulgą.
- Chyba dobrze. Wyspałam się jak nigdy, więc teraz nie będę mogła zasnąć.
- Cała noc przed nami - zaśmiał się - Popatrz na twojego chłopaka. Właśnie wygląda tak jakby chciał mnie zabić - powiedział cicho do mojego ucha, tak aby nikt nie mógł tego usłyszeć
Przeniosłam wzrok na Louisa i musiałam namęczyć si,ę aby nie uśmiechnąć się z satysfakcją na ten widok. Chłopak miał lekko zmrużone oczy, a jego dłonie były zaciśnięte w pięści.
- On czasami jest zazdrosny bez powodu - odpowiedziałam równie cicho
Jack zaśmiał się w odpowiedzi, a ja skupiłam się na rozmowie znajomych, nadal siedząc na kolanach Jacka. Nie czułam się do końca komfortowo przez to, że byłam w samym bikini i koszulce, ale podejrzewałam, że to powoduje jeszcze większą złość Tomlinsona. Niech wie, co ja poczułam gdy zobaczyłam go z Vicky.
- Faith słyszałam, że jedziesz z nami pod namioty - usłyszałam głos brunetki. Przeniosłam na nią wzrok, aby zobaczyć, jak ta uśmiecha się do mnie. Jej uśmiech wyglądał na szczery. Nadal nie rozumiałam dlaczego dziewczyna jest dla mnie tak miła, skoro dobrze wie, że jej nie lubię.
- Nie sądzę. To Louis sam podjął decyzję - wzruszyłam ramionami
- Faith, nie daj się prosić - odwróciłam głowę, aby po raz kolejny spojrzeć na Jacka - Zobaczysz, będziemy się zajebiście bawić - uśmiechnął się do mnie
Westchnęłam, spoglądając na znajomych. Will nadal spoglądał na mnie tym dziwnym wzrokiem, co trochę mnie przerażało.
- Dokładnie! - usłyszałam pogodny głos Alexa - Poza tym wątpię, aby teraz Louis potrafił spędzić te kilka dni bez ciebie. - zaśmiał się, na co uśmiechnęłam się delikatnie
- Powinnaś jechać, chcę mieć chociaż jedną osobę, z którą będę mogła rozmawiać. - Vicky nadal starała się sprawić, abym ją polubiła. Dlaczego jej na tym tak bardzo zależy?
- Myślałam, że jedzie dziewczyna Willa.
- Jedzie - parsknęła - Ale ona jest osobą, którą obchodzą tylko jej paznokcie i włosy, no i może trochę Will.
Chcąc, czy nie chcąc musiałam się zaśmiać, słysząc to. Will jedynie przewrócił oczami, po czym spojrzał gniewnym wzrokiem na swoją siostrę. Ty tylko uśmiechnęła się szeroko.
Wszyscy zaczęli ponownie ze sobą rozmawiać, a ja jedynie przysłuchiwałam się temu. Raz na jakiś czas odzywałam się, gdy ktoś mnie o coś pytał. Jack nie mając co robić, zaczął robić mi warkocza. Nie wychodziło mu to, przez co śmiałam się za każdym razem, gdy słyszałam przekleństwo z jego ust.
- Faith, chodź na moment. - Louis stanął nade mną, wyciągając w moim kierunki rękę. Wyraz jego twarzy był surowy, gdy patrzył na swojego kolegę. Teraz zauważyłam, że Vicky podmieniła nogi Louis poduszką. Chwyciłam rękę niebieskookiego, po czym podniosłam się z kolan Jacka. Tomlinson splótł nasze palce, po czym zaprowadził mnie do swojego pokoju. Usiadłam na łóżku, patrząc na niego. Podszedł do szafy i wyciągnął z niej parę dresów.
- Ubierz to - powiedział chłodnym głosem, podając mi spodnie. Zmarszczyłam brwi, biorąc dres.
- O co ci chodzi? - wywróciłam oczami, ubierając spodnie - Co to za różnica, czy mam te spodnie czy nie?
- Co to za różnica? - prychnął - Może wkurwia mnie to, że półnaga paradujesz przed Jackiem, który ewidentnie ma coś to ciebie? - podniósł swój głos, a ja zobaczyłam jak po raz kolejny zaciska dłonie w pięści
Czyli mój genialny plan się powiódł. Louis jest zazdrosny o Jacka. Zabawne jest to, że chłopak myśli, że jego przyjaciel podrywa jego dziewczynę. Wzruszyłam ramionami, wstając i podchodząc do komody, na której leżał mój iPhone.
- Ty jakoś mogłeś leżeć z Vicky - powiedziałam spokojnym głosem, udając nie wzruszoną
- Vicky to moja przyjaciółka. - szatyn wyrwał telefon z mojej ręki i rzucił go na łóżku - Jak rozmawiasz ze mną, to nie musisz używać pieprzonego telefonu.
Widziałam jak chłopak z każdą chwilą jest coraz bardziej zły, na co przygryzłam wargę. Chciałam, żeby był tylko trochę zazdrosny, ale to chyba nie jest możliwe. Usiadłam na łóżku, a zdenerwowany Louis stanął nade mną. Wolałam to przeczekać, niż po raz kolejny się z nim kłócić.
- Nie chcę, żebyś siedziała na jego pieprzonych kolanach, rozumiesz?
Nic nie odpowiedziałam, opadając plecami na materac.
- Rozumiesz? - powtórzył głośniej - Jesteś moja.
- Louis, nie jestem twoją własnością i mogę robić co chcę. - mój głos był nadal spokojny
Tomlinson zaczął chodzić po całym pokoju. Naprawdę miałam tego dość. Według niego nie powinnam rozmawiać z żadnym chłopakiem, a gdy już to robię to powinnam zachować przynajmniej trzy metry odległości od niego. Natomiast on może sobie leżeć z "przyjaciółką" i nie widzi w tym problemu.
- Może najlepiej prześpij się z nim. - spojrzał na mnie, zaciskając usta - W końcu możesz robić co chcesz, a widać, że chcesz tego.
Otworzyłam szerzej oczy, słysząc jego słowa. On tego nie powiedział. Bez słowa wstałam i zaczęłam ściągać jego ubranie, po to aby przebrać się w moje szorty i koszulkę. Nie miałam zamiaru znosić tego zachowania. Ma prawo nie być dzisiaj w humorze, ale nie ma prawa się na mnie wyżywać.
- Co robisz? - zapytał nieco spokojniejszym głosem, a może nawet lekko wystraszonym
Nic nie mówiąc włożyłam do kieszeni telefon, a do ręki wzięłam kluczki do samochodu.
- Faith - złapał mnie za łokieć i odwrócił do siebie - Kurwa, wiesz, że nie chodziło mi o to.
- Puść mnie. - mój głos nie ukazywał jakichkolwiek emocji
Byłam zła, a zarazem zawiedziona. Louis pokazał, jak cholernie bardzo mi ufa. Spoglądał na mnie swoimi błękitnymi oczami, nadal nie puszczając mnie. Szarpnęłam swoją ręką sprawiając, że chłopak mnie puścił. Od razu odwróciłam się i wyszłam z pokoju, nie zwracając uwagi na wołającego mnie Tomlinsona.
Gdy przechodziłam przez salon wszyscy na mnie spojrzeli, nie rozumiejąc o co chodzi.
- Faith, przepraszam kurwa, okej? - chłopak nie poddawał się, idąc za mną. Nie zwracał uwagi na znajomych, którzy przypatrywali nam się. Tym razem nie skoczę mu od razu w ramiona. Niech zrozumie o co chodzi i przemyśli to. Może sama go do tego sprowokowałam, ale to nie usprawiedliwia tego co powiedział.
- Wiem, że nie powinienem tego mówić, nie odchodź. - położył dłoń na moim ramieniu, którą od razu odrzuciłam. Pokręciłam głową, po czym otworzyłam drzwi i wyszłam za nie, nie fatygując się z pożegnaniem się z kimkolwiek.
- Jak przemyślisz to i będziesz gotowy, żeby mi zaufać to odezwij się. - odezwałam się, czując ciągłą obecność chłopaka obok mnie. Tomlinson złapał mnie za rękę i odwrócił przodem do siebie. Mogłam zobaczyć, że w drzwiach stał Jack, niemo mówiący "przepraszam". Pokręciłam głową, wymuszając lekki uśmiech, aby dać mu do zrozumienia, że to nie jego wina.
- Przecież wiesz, że ci ufam. Po prostu nienawidzę, gdy muszę się tobą dzielić. - westchnął, a następnie położył swoją dłoń na moim policzku
Odsunęłam się od niego, po czym przeszłam przez bramkę i stanęłam przed samochodem. Gdy miałam go już otwierać, otworzyłam szerzej oczy. Nie mogłam uwierzyć w to co widzę, więc nadal patrzyłam przez siebie. Mój piękny samochód, już nie był piękny. Przednia szyba była rozbita, a wszystkie opony były poprzebijane. Wyglądał jakby napadła na niego banda pieprzonych kiboli, którym się nudzi w życiu.
- Co jest kurwa?! - usłyszałam zdenerwowany głos Louisa - Will, Alex kurwa chodźcie tu! - krzyczał, ciągnąc się za swoje włosy. Wystraszona odsunęłam się o dwa kroki, nadal nie mogąc oderwać wzroku od auta. Nie bałam się mojego chłopaka, bałam się tego co się wydarzyło. Szatyn szybkim krokiem obszedł samochód, zatrzymując się po drugiej stronie. Patrzył na coś na drzwiach, a ja mogłam zobaczyć jak wyraz jego twarzy się zmienia ze złego na lekko przerażony. Szybko stanęłam obok niego, aby zobaczyć co wywołało taką reakcję u chłopaka. Moje serce zaczęło bić pięć razy szybciej, gdy tylko zauważyłam napis na drzwiach.

Pilnuj swoich rzeczy, ONA może być następna

Wiem, wiem, że jest krótki, ale nie miałam za dużo czasu, jak wiecie.

Ogólnie to założyłam sobie insta więc jak chcecie to możecie mi da follow: http://instagram.com/lenin_wladca

Tak samo jakby ktoś chciał mojego snapchata to jestem: leninwladca

Nie wnikajmy w nazwę.

Ok teraz słuchajcie, muszę się pochwalić. Ciągle Wam tu pisałam, że nie mam czasu bo przygotowuję się do egzaminu z niemieckiego. I zdałam go! Mam to głupie B1 i jezu tak się cieszę sjakfjesgfjksdgjsd No i dzięki temu mam 5 na koniec z niemieckiego!

Jeśli chodzi o kolejny rozdział to na razie nie wiem kiedy będzie :(

Przypominam, że możecie czytać Furious na Wattpadzie (po prawej link)

I jeśli są błędy w rozdziale to przeprasza, bo jakoś nie mogłam się skupić gdy poprawiałam.

A i jeszcze jedno, zobaczcie zakładkę "bohaterowie" to będziecie wiedzieli kim jest ten ziomek u góry. Dodałam Jacka, Liama, Vicky i Willa.