Rozdział 20

- Faith! - Mało by brakowało, a upuściłabym telefon, przez podniesiony głos przyjaciółki. - Czy ty słyszałaś chociaż jedno słowo, które wypowiedziałam?
Podniosłam wzrok na blondynkę, która właśnie założyła ręce z miną mordercy. Nie bardzo wiedziałam, o co jej chodzi, gdyż większość przerwy przesiedziałam, zastanawiając się, co mam zrobić. Z jednej strony chciałam się spotkać z Liamem, aby oddać mu pieniądze, ale z drugiej strony, wciąż niewiele o nim wiedziałam. Odkładam to już tydzień i chyba przyszła pora, aby coś zrobić w tej sprawie.
- No świetnie! Znowu to samo. - Spojrzałam na Trish z miną mówiącą "Co ją do cholery ugryzło?", na co ta tylko posłała mi rozbawiony uśmiech.
- Cassie, daj spokój Faith, pewnie ma większe zmartwienia na głowie od twojej randki z tym palantem. - Szturchnęła ją lekko w ramię.
- To w takim razie niech nas oświeci, o czym tak myśli przez cały dzień, że nie da się z nią słowa zamienić. - Wciąż mówiła ze zjadliwością w głosie, ale wiedziałam, że już nie jest zła.
- Umm - potarłam kark, nie wiedząc, co powiedzieć. - Louis wydzwania co chwilę od czasu imprezy i myśli, że tak po prostu mu to wybaczę, a na dodatek powinnam się spotkać z tym chłopakiem, o którym wam opowiadałam. - Wzdychając podparłam brodę na dłoni. - Nie wiem, co robić.
Dziewczyny popatrzyły po sobie i byłam pewna, że usłyszę kolejny wywód na temat dupka Tomlinsona, ale całe szczęście nic takiego nie powiedziały.
- Jeśli chodzi o Furiousa, to wiesz jakie mam zdanie na temat tego, jak cię potraktował - zaczęła Cassie. - Ale jeśli chodzi o tego tajemniczego przystojniaka, to nie widzę problemu.
Bez słowa wzięła mój telefon, który leżał na stoliku.
- Cassie! - Zerwałam się z krzesła, aby odebrać jej przedmiot, ale ta wstała i odsunęła się od nas, przykładając urządzenie do ucha.
- Skoro nie chcesz do niego zadzwonić, to ja to zro.. - Urwała i z szerokim uśmiechem uniosła kciuk do góry. - Nie, tu jej przyjaciółka - Cassie Grey. Miło mi cię poznać ee - odciągnęła telefon od ucha i spojrzała na wyświetlacz, po czym wróciła do rozmowy. - Liam.
- Nie wierzę, że to zrobiła. - Pożaliłam się do Trish, nie przysłuchując się rozmowie.
- Serio Faith? Po kim, jak po kim, ale po Cassie mogłaś się tego spodziewać. - Wstała i przesiadła się na miejsce obok mnie.
- Powinna sobie znaleźć chłopaka, bo zaczyna jej odwalać - wymamrotałam pod nosem.
- Ciekawe czemu Derek i Luke jeszcze nie przyszli z w-f'u.
Kocham Trish za to, że bez problemu potrafić odwrócić moją uwagę. Chociaż, gdy zerknęłam na przechadzającą się po stołówce blondynkę, też nie mogłam się uśmiechnąć. Wydawała się taka zachwycona Li i to tylko podczas rozmowy telefonicznej. Na pewno by jej się spodobał.
- Pewnie trener ich przytrzymał czy coś - wzruszyłam ramionami. - Nie żeby coś, ale jak Cassie się rozgada, to wyda całą kasę, jaką mam na koncie.
- Już idzie - odrzekła rozbawiona.
- No laski, to mamy już plany na wieczór - Cassie cała w skowronkach zasiadła na wcześniejszym miejscu i odłożyła mojego iPhone tam, gdzie powinien leżeć.
- Mamy? - Spytała zszokowana szatynka.
- Właśnie, jak to mamy? - Wzięłam telefon i schowałam go od razu do kieszeni.
- Liam powiedział, że nie chce twoich pieniędzy i w ramach podziękowania masz się pojawić dziś w klubie B4, a że to ja z nim rozmawiałam, to zaproszenie dostałyśmy wszystkie. - Zakończyła zadowolona.
- Nie ma mowy. - Skrzyżowałam ręce pod biustem. - Nie wybieram się na żadną imprezę.
- No weź Faith, nie daj się prosić. - Zrobiła minę szczeniaka. - Może pomoże ci to zapomnieć o tym idiocie.
- Cass, a może Faith woli iść sama.
- Och.. - blondynka spochmurniała. - Nie pomyślałam o tym.
- Nie, po prostu - zastanawiałam się, co powiedzieć. - Ugh, no dobra.
- Jej! - Przyjaciółka zaczęła podskakiwać na krześle, jakby miała jakieś problemy z pęcherzem.
- No to bawcie się dobrze - Trish uśmiechnęła się ciepło. - Ja mam dziś dzień pilnowania tego diabła wrodzonego.
Życzyłam Trish powodzenia z młodszym bratem, gdy Cassie już obmyślała, jak ubrać się do klubu i czy uda jej się wyrwać jakąś "dupeczkę". Pomyślałam nawet, że od razu wpadnie jej w oko sam Liam, ale nie wiem, czy wytrzymałby z taką dawką energii, jaką tryska przyjaciółka. Chociaż, kto wie...


***

Nigdy więcej nie posłucham Gray. Nie dość, że byłyśmy umówione u niej o dwudziestej, a wyszłyśmy dopiero po dziewiątej, to jeszcze teraz ta kolejka. Też Liam nie mógł wybrać lepszego miejsca, tylko najbardziej oblegany klub w okolicy. Przed nami stał tłum ludzi udających się do bramek, a za nami drugie tyle osób.
- Napiszę do Liama, że się spóźnimy! - Przekrzykiwałam innych dookoła.
Cassie pokiwała energicznie głową, więc szybko napisałam wiadomość do chłopaka i czekałam na odpowiedź. Przestępując z nogi na nogę, rozglądałam się w poszukiwaniu kogoś znanego.
- Mogłaś zadzwonić wcześniej - słysząc specyficzną, szybką wymowę, odwróciłam się w stronę chłopaka.
- Mnie też miło cię widzieć. - Uśmiechnęłam się, widząc szatyna. - Nie dzwoniłam wcześniej, bo i tak by to nic nie zmieniło.
Przyjaciółka odchrząknęła pociągając za moje ramię.
- A tak, Liam, to Cassie - przedstawiłam ich sobie wymachując rękoma.
- To z tobą rozmawiałem popołudniu? - Ujął jej dłoń w swoją. - Równie piękna, jak właścicielka telefonu - mrugnął do niej zalotnie.
I się zaczęło.
- Tak, to ona - wyprzedziłam dziewczynę, nim zaczęłaby nawijać. - Masz pomysł, jak dostać się szybciej do środka?
- Jasne, chodźcie za mną.
Liam wyminął kolejkę i ruszył do samych bramek, przy czym nikt nie narzekał na jego zachowanie, więc podążyłyśmy z przyjaciółką, zaraz za nim. Teraz mogłam spokojnie przyglądnąć się chłopakowi. Dziś był ubrany bardziej elegancko. Czarne spodnie, oliwkowa koszula z podwiniętymi rękawami i kamizelka. Zerkając na dziewczynę przy mnie, ledwo powstrzymałam śmiech. Jej wzrok był skupiony na dobrze przylegających spodniach do pośladków chłopaka.
Li przywitał się z ochroniarzami i machnął do nas ręką, abyśmy przyszły. Zdziwione podeszłyśmy do niego i zaraz potem znaleźliśmy się już w dudniącym muzyką klubie. Nie dało się tego opisać, ile osób mieściło to miejsce. Piętrowy klub w mieście, to zdecydowanie szaleństwo. Bez zastanowienia przeszliśmy pod bar, co nie było już takie proste, zważywszy na to, że wszyscy pchali się na nas. Przynajmniej muzyka lecąca z głośników była taka, jaką lubię.
- Nie mów, że właściciel jest twoim przyjacielem. - Zagadnęła blondynka, gdy zasiedliśmy na krzesłach barowych.
- Tak się zdarzyło, że właśnie siedzi obok ciebie - nachylił się nad barem i szepnął coś do barmana.
- Nie mów, że ten koleś, to właściciel największego klubu w Doncaster! - Wykrzyczała piskliwym głosem, na co przywaliłam sobie w czoło.
Jak tak drobna osoba może mieć w sobie tyle poweru? Żadne decybele nie są dla niej przeszkodą.
- Miałem na myśli, że to ja jestem tym właścicielem, ale jak sobie chcesz piękna. - Podał nam kolorowe drinki.
Cassie zalała fala czerwieni, na co patrzyłam z nie do wierzeniem. Kto by pomyślał, że Cassie Grey kiedykolwiek zawstydzi się w towarzystwie chłopaka.
Podziękowałam Liamowi za napój i odwróciłam się w stronę tańczących ludzi. Dziś już pozostało mi tylko się upić. Może to pozwoli mi zapomnieć o problemach z tym, którego imienia nie wolno wymawiać.

Po kilku drinkach już czułam się rozluźniona, a moi znajomi zostawili mnie samą, znikając w tłumie. Znając Cassie, to na samym tańcu się nie skończy. Na samą myśl zachichotałam, kołysząc się w rytm muzyki. Nigdy jakoś nie przepadałam za piciem alkoholu, ale wtedy czuję się taka wolna, bez zbędnych myśli.
- Siema laska. - Przede mną stanął młody mężczyzna z lekkim zarostem. - Zatańczysz? - Wyciągnął dłoń, a ja bez namysłu ją chwyciłam.
W ogóle nie był w moim typie, ale skoro zostałam sama, a roznosiła mnie energia, to czemu nie? Zatrzymaliśmy się kawałek dalej i odwróciłam się przodem do towarzysza. Ten z cwanym uśmieszkiem położył dłonie na mych biodrach, więc z nadzwyczajną odwagą oplotłam dłońmi jego szyję. Poruszaliśmy się w rytm muzyki, przy czym nie szło mu to najlepiej, ale wolałam nie narzekać.
Po jakimś czasie znudziło mnie ściąganie jego obślizgłych łapsk z moich pośladków i już chciałam odejść z powrotem do baru, kiedy zauważyłam JEGO.
- Co on tu robi? - Spytałam siebie zirytowana.
- Huh laska? - Wybełkotał niewyraźnie.
- Ugh nic.
Moje spojrzenie spotkało się na sekundę z Lou i to podziałało na mnie, jak płachta na byka. Odwróciłam się tyłem do mojego partnera i niewiele myśląc zaczęłam kręcić tyłkiem, ocierając się przy tym o jego krocze. Zdecydowanie spodobało mu się to, gdyż już czułam jego wybrzuszenie w spodniach. Ohyda. Jednak mimo to, chciałam, aby Louis też poczuł się zazdrosny i zobaczył, że nie jest jedynym facetem, z którym mogę się spotykać.
Nie przestawałam się poruszać, gdy nagle znikąd wyrósł przed nami sam Furious. Stanęłam, jak wryta, zabijając go wzrokiem. Ten nawet na mnie nie popatrzył, tylko od razu przyłożył chłopakowi w twarz z pięści.
- Louis! Powaliło cię! - Wykrzyczałam i pomogłam wstać poszkodowanemu, który trzymał się za nos. - Jesteś nienormalny, czy jak?!
Przeprosiłam chłopaka, a ten, zapewne rozpoznając napastnika, uciekł do swoich kolegów.
- Świetnie! Jesteś z siebie zadowolony?! - Mój głos ani na trochę nie ucichł, ale z każdym kolejnym słowem się załamywał. - Nienawidzę cię! Rozumiesz?! Nienawidzę!
Wybiegłam z klubu, nie mogąc powstrzymać dłużej łez. Co z tego, że te słowa nie były prawdziwe i wypowiedziane podczas impulsu? Może dzięki temu zrozumie, że najlepiej będzie, jak da mi spokój. Ranimy siebie nawzajem, co nigdy nas do niczego nie doprowadzi.
Chłodne powietrze, które uderzyło we mnie po wyjściu z dusznego miejsca, spowodowało, że łzy zaczęły lecieć jeszcze większym strumieniem. Zamazany obraz przed oczami nie pomagał mi w wybraniu numeru. Przetarłam je więc dłońmi, ale i to nie było pomocne.
- Faith - usłyszałam dobrze znany mi głos, a zaraz zostałam pociągnięta za ramię w jego stronę.
- Daj mi spokój! - Uciekałam wzrokiem od jego spojrzenia. - Mało ci jeszcze?!
Zamknął mnie w mocnym uścisku, z którego nie mogłam się wydostać.
- Faith, nie chcę cię krzywdzić. - Po raz pierwszy od tygodnia usłyszałam ten głos.
Przez chwilę czułam się, jakby moje serce na nowo ożyło, ale przypomniałam sobie, co zrobił.
- Cz-czemu uderzyłeś tego chłopaka? Zrobił ci c-coś? - Chciałam brzmieć spokojnie, ale zamiast tego dławiłam się własnymi łzami, przy okazji mocząc jego koszulę.
- Po prostu chcę żebyś była tylko moja. - Odrzekł spokojnie.
Używając całej siły, wyrwałam się z jego ramion.
- To świetnie to okazujesz! - Pchnęłam go w klatę. - Traktując mnie, jak nic niewartą szmatę. - Ostatnie słowo wypowiedziałam szeptem.
- A co mam zrobić?! - Wybuchnął, na co się przelękłam. - Mam klęknąć i błagać cię o przebaczenie, za to, że uciekłaś z imprezy, na której szukałem cię, dopóki nie znalazłem Liama przy przystanku? Mam powiedzieć, ile nocy nie przespałem przez to, że nie dawałaś znaku życia i musiałem jeździć do twojej szkoły, żeby to sprawdzać?! Mam się przyznać, że spierdoliłem sprawę, chociaż zależy mi na tobie, jak na nikim innym?! - Odetchnął przeczesując włosy palcami, a ja zakryłam dłońmi usta w szoku. - Tak Faith, jestem największym kretynem na świecie. Tak, chcę, żebyś była tylko moja, ale nie twierdzę, że na to zasługuję. - Zamknął oczy, wprawiając mnie w zakłopotanie. - Przepraszam.
Skąd mam wiedzieć, czy wszystko, co właśnie usłyszałam jest prawdą? Co jeśli powiedział to, żeby mieć spokój? Z drugiej jednak strony, nikt nie każe mu się ze mną zadawać, a tym bardziej sprowadzać go do takich wyznań. Teraz albo będę do końca życia żałować tej decyzji, albo wszystko weźmie inny zwrot wydarzeń.
- Tak, jesteś największym kretynem na świecie. - Powtórzyłam jego słowa, zbliżając się do niego, przez co uniósł powieki.
- Naprawdę mnie nienawidzisz? - Spytał ujmując mój policzek w dłoń.
Pokręciłam przeczącą głową, a on starł kciukiem łzy z twarzy.
- Jestem strasznie zła na ciebie, ale nie nienawidzę cię, Louis. - Przełknęłam ślinę. - Po prostu - przejechałam dłonią po jego ramieniu. - Potrzebuję czasu. - Niepewnie uniosłam głowę.
- Rozumiem - odrzekł bez emocji. - Wiesz, gdzie mnie szukać. - Nachylił się, a mój wzrok padł na jego usta, które złożyły czuły pocałunek na mych.
Zamknęłam oczy, rozkoszując się tą chwilą, ale Tommo odsunął się i odwrócił tyłem, wracając do klubu. Opuszkami palców przejechałam po zwilżonych wargach. Szatyn przystanął i obrócił głowę.
- Będę walczył o ciebie.

Następny w weekend. :)

Dziękujemy wszystkim za głosowanie na Furious, w głosowaniu! <LINK> Nasz ff zajął 3 miejsce, co jest wielkim wyróżnieniem dla nas, zważywszy na to, że brały w nim udział najpopularniejsze tłumaczenia. Jeszcze raz dziękujemy każdemu z Was, jesteście niesamowici i bez Was, Furious nie osiągnąłby takiej popularności. ♥